Αναδημοσίευση από «Επιμένουμε Πεδίο του Άρεως»
Το 28ο δημοτικό-29ο νηπιαγωγείο της γειτονιάς μας (Μουστοξύδη 23, μέσα στο Πεδίο του Άρεως) με το ήδη μικρό προαύλιο θα περιοριστεί και άλλο γιατί δύο αίθουσές του και ένα κοντέινερ που θα τοποθετηθεί στο προαύλιο θα χρησιμοποιηθούν για την (υποχρεωτική πλέον) προσχολική εκπαίδευση. Η απόφαση για την έναρξη της υποχρεωτικής εκπαίδευση είχε παρθεί προ 3ετίας αλλά οι εκάστοτε διοικήσεις του Δήμου Αθηναίων δεν έλαβαν κανένα μέτρο για την απαλλοτρίωση νέων χώρων για σχολεία.
Οι πόλεις της Αθήνας αναπτύχθηκαν και δυστυχώς συνεχίζουν να αναπτύσσονται, με μοναδικό κριτήριο την εκμετάλλευση οικοπέδων και τις εμπορικές χρήσεις. Η έννοια δημόσιοι χώροι, είτε στεγασμένοι είτε ελεύθεροι (σχολεία με μεγάλα προαύλια, κοινόχρηστες αθλητικές εγκαταστάσεις, παιδικές χαρές, πλατείες, πάρκα), έχουν θεωρηθεί ιστορικά από την πολιτεία σαν «φύρα» και όσοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν, κατά κανόνα τυχαία, βρίσκονται σε κατάσταση πολιορκίας από τα διάφορα συμφέροντα (π.χ. ο περιβάλλον χώρος του Άλσους στο Πεδίο του Άρεως, το Badminton στο Πάρκο Γουδή, η κατάληψη από τραπεζοκαθίσματα κάθε σχεδόν πλατείας ή πεζοδρομίου κλπ).
Χαρακτηριστικά οι παιδικές χαρές (όσες έχουν απομείνει και λειτουργούν) είναι είδος υπό εξαφάνιση. Χώροι για τα παιδιά να παίζουν, χώροι για νέους και μεγαλύτερους να αθλούνται, κοινόχρηστοι χώροι πολιτισμού, πάρκα και πλατείες για την κοινωνικοποίηση και τις ανάσες των κατοίκων, θεωρούνται «αντιπαραγωγικές επενδύσεις» για την πολιτεία και μας το δείχνει με κάθε ευκαιρία.
Πρέπει να διεκδικήσουμε όχι μόνο την μη καταπάτηση αλλά και δυναμική επέκταση των δημόσιων χώρων για να μην ασφυκτιούν τα παιδιά μας και όλοι εμείς.